بدین معنی که لازم است مربی کاملاً متربی خود را بشناسد و بتواند رفتارهای او را متناسب با محیطی که در آن زندگی می‌کند به خوبی تحلیل کند و آنگاه متناسب با رفتارها، خلقیات و افکار او واکنش‌های مناسب نشان دهد.
کسی که کار تربیتی می‌کند ممکن است ببیند متربیش با توجه به شرایط خانوادگی، تاریخچه‌ای که داشته، محیطی که الان در آن زندگی می‌کند و به آن عادت کرده، اهل فحش دادن است.
مثلا تشخیص می‌دهد در قدم اول فعلا روی فحش دادن او تمرکز نکند و روی موضوع دیگری با او ارتباط برقرار‌کند و فرآیندی را طی کند تا جایی برسد که بخواهد فحاشی‌های او را هم اصلاح کند.
نکته این است که نسخه‌ی از پیش طراحی شده برای کار تربیتی وجود ندارد. یک نسخه عمومی وجود ندارد که همه بر اساس آن تربیت کنند. من خودم به عنوان یک مربی ویژگی‌هایی دارم و متربی من هم ویژگی‌هایی دارد. در شرایط زمانی و مکانی که ما وجود داریم یک عمل باید انجام داد.
یعنی ممکن است نیاز باشد در مقابل یک عمل واحدِ دو بچه، عکس العمل‌های متفاوتی داشته باشیم. این بدین دلیل است که تربیت امری پویا و سیال است.
"دکتر میثم صداقت زاده"