کد خبر: ۷۱۸
تاریخ انتشار: ۱۲ خرداد ۱۴۰۱ - ۱۵:۳۳
مدل آموزش‌های دینی ما معمولاً اصول عقاید است. به این صورت که معلم کسی است که آنها را بلد است و قبول دارد و بچه‌ها بلد نیستند یا قبول ندارند یا شبهه دارد و معلم تلاش می‌کند با شیوه‌های مختلف چیزهایی که بچه‌ها بلد نیستند را به آنها منتقل کند.
مدل آموزش‌های دینی ما معمولاً اصول عقاید است. به این صورت که معلم کسی است که آنها را بلد است و قبول دارد و بچه‌ها بلد نیستند یا قبول ندارند یا شبهه دارد و معلم تلاش می‌کند با شیوه‌های مختلف چیزهایی که بچه‌ها بلد نیستند را به آنها منتقل کند.

در حالی که می‌گوییم لازم نیست اینقدر با بچه‌ها حرف دینی زد. بلکه مثلاً حین کارهایی مثل کاشتن گیاه و کشاورزی، خیلی کوتاه وارد گفت و گو شویم. مثلا اگر سبزی کاشته‌ایم، مربی در یک موقعیت مناسب به بچه‌ها بگوید از خدا بخواهیم محصولمان محصول خوبی شود یا بگوییم بچه‌ها ببینید خداوند چه سبزی زیبایی را آفریده است.

 مانند آنچه در قرآن کریم داریم که خداوند می‌فرماید: «افلا ینظرون الی الابل کیف خلقت». مدل قرآنی، ذکر و یاد آوری است. یعنی اصل این نیست که تو قبول نداری یا شبهه داری که من بخواهم استدلال برایت بیاورم. کافیست در لحاظی یادآوری‌هایی کنیم و بچه‌ها را رها کنیم. چون فطرت بچه‌ها دست نخورده تر از ماست، این تذکرها کافی است و نیاز به این همه سخنرانی و ... برای آنها نیست.


"دکتر محمد آزین/ دوره یادگیری مسئله محور"

ارسال نظر
نام:
ایمیل:
* نظر: