کاری که رسانه‌ها میکنند این است که الگوهای متناقض به ما نشان می‌دهند. مثلاً در فیلم زوتوپیا، شخصیت اصلی داستان، جودی هابس است که هدفی روشن و مشخص دارد و می‌خواهد پلیس شود.
جامعه هم برای رسیدن به هدفش با او همراهی ندارد. اما او برای رسیدن به هدفش بسیار پیگیر است.
این مطلب به صورت افراطی در فیلم بیان می‌شود که «فرد، هر چه را بخواهد می‌تواند حاکم کند» و دقیقاً در بخشی از فیلم این بیان می‌شود که یک بچه روباه می‌خواهد فیل شود. جودی به او می‌گوید: روباه کوچولو! می‌خواهی فیل شوی؟ تو حتما وقتی بزرگ شدی، تبدیل به یک فیل خواهی شد! یعنی نقش جدی برای اراده فرد قائل می‌شود.
در مقابل در فیلم دیگری به نام روح، شخصیت اصلی می‌خواهد به هدفش برسد. اما به هر هدفی که می‌رسد دائما می گوید: خوب که چی؟! برخلاف جودی که دائما رسیدن به هدف را توصیه می‌کرد، در این فیلم گفته می‌شود، مهم نیست به هدفت برسی. مهم این است که از لحظه‌هایت لذت ببری. این دو الگو و تناقض است.
هیچ کدام مسیر درست را نشان نمی‌دهند و هر دو مسیر را کاریکاتوری نشان می‌دهند. فرزند ما باید بر اساس کدام الگو زندگی کند؟
"جناب آقای عبداللهی"