ما در حوزه اثبات، خدایی را به نوجوان و جوانمان معرفی می‌کنیم که نهایتا خدای قبول کردنیست، نه خدایی که بشود با او رابطه عاطفی برقرار کرد، بشود دوستش داشت و برایش مُرد.
خدای قبول کردنی، خدایی نیست که بشود پرستید! خدا را باید دوست داشت. ما با برهان و علت و معلول، خدایی را معرفی می‌کنیم که جوان مجبور است بپذیرد. ولی خدای توصیفی خدایی است که خودش معرفی می‌کند.
يَا مَنْ لَهُ الْعِزَّةُ وَ الْجَمَالُ يَا مَنْ لَهُ الْقُدْرَةُ وَ الْكَمَالُ يَا مَنْ لَهُ الْمُلْكُ وَ الْجَلالُ يَا مَنْ هُوَ الْكَبِيرُ الْمُتَعَالِ يَا مُنْشِئَ السَّحَابِ الثِّقَالِ... واقعا ما چقدر در حق دعای جوشن کبیر جفا کردیم! با این دعا باید کیف کرد، يَا مَنْ تَوَاضَعَ كُلُّ شَيْءٍ لِعَظَمَتِهِ يَا مَنِ اسْتَسْلَمَ كُلُّ شَيْءٍ لِقُدْرَتِهِ يَا مَنْ ذَلَّ كُلُّ شَيْءٍ لِعِزَّتِهِ يَا مَنْ خَضَعَ كُلُّ شَيْءٍ لِهَيْبَتِهِ... ای خدایی که همه چیز در برابر تو خاضع است.
این خدا کجا، خدایی که ما اثبات می‌کنیم کجا؟!! با این خداست که می‌شود عشق کرد، با او حرف زد و درد دل کرد و آرامش گرفت. ما امروز باید یک نهضت توصیف راه بیندازیم.
حجت الاسلام عباسی ولدی. دوره کرامت۱