گاهی پدرها و مادرها دوست دارند با نوجوانشان ارتباط برقرار کنند، اما نوجوان‌ها دوست ندارند ارتباطی با پدر و مادر داشته باشند. مثلا وارد خانه می‌شوند، به اتاقشان می‌روند و نمی‌گذارند پدر و مادر وارد اتاق آنها شود.
در این حالت پدر و مادر می‌توانند میوه‌ای را به اتاق نوجوان ببرند و بگویند ما می‌خواهیم در کنار تو میوه بخوریم، ذوق این را داریم که کنار تو باشیم، قهر تو هم برای ما لذت بخش است. با او شوخی کنیم، پرخاشگری‌های او را طبیعی تلقی کنیم و فکر نکنیم به دلیل بی تربیتی این کار را می‌کند.
یا مثلا اگر نوجوان دوست ندارد همراه ما به سفر بیاید، بگوییم چون تو نمی‌آیی، ما هم نمی‌رویم و اینکه در خانه در کنار تو باشیم بیشتر به ما خوش می‌گذرد. لازم است «صبر کنیم» و این کار را آنقدر ادامه دهیم تا نتیجه دهد.
البته لازم است توجه کنیم این کار ممکن است ظرف یک هفته جواب ندهد و گاهی یک یا دو سال باید چنین رفتاری را داشت و رفتارهای محبت آمیز را تداوم داد، تا نوجوان با ما انس بگیرد.
دکتر کیومرث فرحبخش