تغافل در برابر نوجوان یعنی چیزهایی که احساس می‌کنیم خیلی مهم نیست را ندید بگیریم. مثلا نوجوان حرفی می‌زند و ما احساس می‌کنیم که خودش فهمیده که حرف خوبی نزده، به گونه‌ای رفتار کنیم که گویی آن را نشنیده‌ایم.
اما گاهی نوجوانان دچار اشتباه قطعی است که امکان تغافل وجود ندارد. در چنین حالتی هم نباید مستقیم روبروی او ایستاد، بلکه باید برایش حق انتخاب قائل شویم.
مثلاً بگوییم درست است که این تصمیم را داری، اما با فلانی هم راجع به آن صحبت کن یا خودمان راجع به آن موضوع با او گفت و گو کنیم. نوجوان ها یک رگ خواب دارند.
همانطور که رگ خواب بچه ها بازی است؛ یعنی هر که با آنها بازی کند را چون دوست دارند؛ نوجوان هم دوست دارد دیده شود و با کسی همراه می‌شود که او را آدم حساب کند. پس به جای مخالفت مستقیم اگر وارد گفتگو شویم ما را همراه خود احساس خواهد کرد.
دکتر سجاد مهدی زاده