یک گروهی معتقدند که انسان ذات ندارد و هر چیزی می‌تواند بشود. می‌تواند كَالْأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ یا فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَى بشود. می‌تواند امام خمینی شود، می‌تواند ترامپ شود. یعنی این خود انسان است که شخصیتش را می‌سازد.
مثل نوار خالی است که هم می‌توان روی آن موسیقی بد ضبط کرد هم قرآن. این عقیده اگزیستانسیالیست هاست. بر خلاف این گروه، مسیحی‌ها و هابزی‌ها معتقدند انسان لوح سیاه است. یعنی هم سوی با بدی است.
گروه‌های دیگری معتقدند انسان همراه خوبی‌ها متولد می‌شود. حال نظر شهید مطهری راجع به انسان چیست؟ آیا انسان خوب یا بد آفریده می‌شود؟ آیا نیاز به اصلاح دارد؟ آیا با اصلاح و تربیت خوب می‌شود یا همواره همراه بدی می‌ماند؟
ادعای شهید مطهری این است که انسان، موجودیست که ذات دارد و دارای جهت گیری مثبت است. حال وقتی چنین فهمی از انسان به دست بیاید، می‌توان لوازم آن را در نظام تربیتی استخراج کرد.
"دکتر صداقت زاده"