توجه کنید! هر محیطی که انسان در آن تربیت می شود، دارای یک «اسوه» است. پدر و مادر در محیط خانواده اسوه فرزندان خود هستند.
علت اسوه
بودن آنها این است که کودک هنوز به آن حد نرسیده است که استقلال پیدا کند. در واقع
تحت تکفل والدین است. آنها باید در ابعاد مختلف رفتاری، اعم از دیداری، شنیداری و گفتاری،
اسوه حسنه ای برای اولاد خود باشند. وقتی فرزند پیکره، رفتار و گفتار پدر و مادر خود
را می‌بیند، از آنها الگو بر می‌دارد. پدر و مادر بخواهند یا نخواهند، در حال آموزش
فرزندانشان هستند. به عنوان مثال، یکی از مسائل مهم تربیتی، نوع پوشش والدین در محیط
خانواده است. پدر و مادر وظیفه دارند که به نوع پوشش خود و همچنین به پوششی که بر تن
فرزندانشان می‌کنند، توجه داشته باشند. حیا، یکی از فطریات انسان بوده که در جای خود
ثابت شده است، اما برخی والدین با نوع پوشش [خود] این فطرت الهی را در وجود فرزندانشان
سرکوب می‌کنند. والدین می‌توانند با نوع پوشش خود، حیا و عفاف فطری فرزند خود را شکوفا
کنند؛ اما برخی اصلا به این مطالب التفاتی ندارند و با بی تفاوتی تمام از کنار این
موضوعات می‌گذرند.
انسان با نوع پوشش خود، محیط
خانواده را الهی یا شیطانی می‌کند. کسی نگوید که ما قصد شیطانی کردن محیط خانواده را
نداشتیم؛ زیرا همانطور که عرض شد، نیت ما دخالتی در روش دادن، ندارد.
اگر والدین همسو با فطرت خود
و فرزندانشان رفتار نمایند، محیط خانواده را الهی کرده اند؛ وگرنه خواهی نخواهی شیطان
جایگزین خواهد شد.
حاج آقا مجتبی تهرانی
پ ن:
حفظ حیا در فرزندان یکی از
اصلی‌ترین اصول تربیت فرزند است، بد نیست کمی فکر کنیم به چیزهایی که به عنوان مصادیق
پرده دری یا گرفتن حیا از فرزندانمان نقش دارد.