اما اتفاق بد آنجاییست که دختر ما، وقتی در گروههای دوستی در مدرسه و دانشگاه قرار میگیرد، آنجا هم دوست دارد دوباره احساس شیرین تعلق را داشته باشد. به همین دلیل از تفکر نقادانهی خود دست میکشد و همچنان به عنوان عضوی مطیع اما این بار در گروههای دوستی شناخته میشود.
در این وضعیت ناگهان با پدیدهای مواجه می شویم که یک دختر خوب، از یک خانواده خوب، بعد از قرار گرفتن در گروه دوستی نوع پوشش و صحبت کردنش تغییر میکند!! چرا؟!
دلیل این است که او همواره به عنوان یک عضو مطیع شناخته شده و به دلیل اینکه میترسد از گروههای دوستی بیرون نشود، تفکرات خود را بروز نمیدهد!
به همین دلیل همانقدر که لازم است خانواده احساس تعلق به فرزند خود بدهد، لازم است احساس فردیت به فرزندش بدهد.یعنی خانواده هر عضو خود را به عنوان موجودی منحصر به فرد قبول کند و بپذیرد که هر یک از بچهها علایق و تواناییهای خاص خودش را دارد و از علایق و توانایی های خاص فرزندش حمایت کند.
"خانم دکتر امینی"