یک برخورد این است که به فرزند خود می‌گویید، آفرین! قشنگ است! برو جلوی تلویزیون و یکی دیگر بکش.
اما برخورد دیگر این است که مادر، شیر آب را می‌بندد، دستش را خشک می‌کند، در مقابل کودک زانو می‌زند تا هم قد او شود و نقاشی او را می‌بیند و راجع به آن با فرزندش صحبت می‌کند. بدون آن که نگرانی داشته باشد که ظرف‌هایی نشسته باقی مانده یا غذا روی گاز است یا ... .
فرق این دو مادر چیست؟
مادر اول از سر دلسوزی فقط باریکلایی می‌گوید و او را از سر خود وا می‌کند.
اما مادر دوم همه اطلاعات را به قلب خود می‌دهد، شیر آب را می‌بندد، شعله گاز را کم می‌کند، با خواهر یا دوستش خداحافظی می‌کند و گوشی را قطع می‌کند و فرزندش را می‌بیند، یا مرد خانه، لپ تاپش را کنار می‌گذارد و با زنش صحبت می‌کند. این یعنی زنش را قلبا دوست دارد و آن مادر هم فرزندش را قلبا دوست دارد.
وقتی که قلب وسط می‌آید عشق و گرما و حرارت وسط می‌آید.
"حجت الاسلام دوست محمدی"