وقتی ما در کل رفتارهایمان بچه را وابسته به خود بار می‌آوریم، در مشق نوشتن هم به ما وابسته می‌شود. مثلا وقتی ما دائم بچه‌ها را بررسی می‌کنیم، کیفشان را می‌چینیم، لباسشان را تنشان می‌کنیم، دکمه‌هایشان را می‌بندیم، وقتی گرسنه می‌شود به جای اینکه خودشان سر یخچال بروند و چیزی بخورند، همه چیز را آماده برایشان می‌آوریم و هیچ استقلالی به آنها نمی‌دهیم، چنین بچه هایی در مشق نوشتن هم وابسته می‌شوند.
اما راهکار چیست؟ درست است که بچه‌ها در اول ابتدایی در مشغول نوشتن مستقل نیستند، اما لازم است مادر کمک کند تا کم‌کم مستقل شوند.
مثلاً سوالات را از اول برایش توضیح ندهیم. بگوییم خودت فکر می‌کنی اینجا باید چه کار کنی؟
در خواندن قصه هم همینطور است، اول عکس‌ها را نشان دهیم و بپرسیم به نظرت در این عکس‌ها چه اتفاقاتی دارد می‌افتد؟
اجازه دهیم بچه به این اعتماد به نفس برسد که من بدون مامانم هم میفهمم. در مقابل جواب‌هایی که می‌دهد تاییدش کنیم و بگوییم، آفرین! همین که فهمیدی را انجام بده.
نکته مهم دیگر اینکه، دائم غلط‌های او را نگیریم. مثلا نگوییم اینجا روی خط ننوشتی، پاک کن و دوباره بنویس یا غلط های دیکته‌اش را نگیریم. اجازه دهیم معلم ایرادات او را برطرف کند. اما بعضی مامان‌ها به دلشان نمی‌چسبد که بچه اینجوری مشق بنویسد.
مامان‌هایی که می‌گویند بچه‌ها وابسته‌اند، قبل از بچه‌ها خودشان به آنها وابسته‌اند. اول باید وابستگی خودشان را از بین ببرند.
"حجت الاسلام اعلایی"