مثلاً پسرها خرید خانه را برعهده بگیرند. یعنی اگر بخش قابل توجهی از خرید خانه بر عهده پدر است، بخشی از آن را پسر انجام دهد. برای بسیاری از بچه‌های نسل دهه ۷۰ و ۸۰ و ۹۰ این اتفاق نمی‌افتند و نقشهای متناسب با جنسیت خود را نمی‌پذیرند. مثلاً من خودم از ۷-۸ سالگی ۶ صبح می‌رفتم نانوانی و نان می‌خریدم. اما برای نسل جدید خیلی عجیب است که پسر ۸ ساله خود را برای خرید نان بفرستند.
یک کلیشه‌ای که در جامعه ما وجود دارد و همه به غلط آن را باور کرده‌اند این است که پسرها بدون کمک پدرشان نمی‌توانند هزینه ازدواج خود را تأمین کنند.پسری که برای ازدواج خودش نمی‌تواند هزینه‌ها را تأمین کند به چه دردی می‌خورد؟!
واقعا اگر بچه‌ها یاد بگیرند، با یک شرایط شرعی و تمیز می‌توانند تحول اقتصادی برای خود ایجاد کرده و زندگیشان را اداره کنند. اصلاً چیز پیچیده و سختی نیست. به شرطی که از ابتدا نقش‌ها و مسئولیت‌های متناسب با سن خودشان را پذیرفته باشند.
"جناب آقای کثیری"