خانواده مقتدر، فرزندشان را در هر حال پذیرا هستند و می‌گویند، تو در هر حال فرزند عزیز ما هستی. اما «سعی کن» جلوتر بروی و ما تو را حمایت می‌کنیم. چنین خانواده‌ای را مقایسه کنید با خانواده‌ای که یک استانداردهایی تعیین کرده و مثلاً می‌گوید، هر وقت فلان نمره را گرفتی، نمازت را اول وقت خواندی، فلان کار را کردی و ... تو را می‌پذیریم.
چنین بچه‌ای هیچ وقت به آن استاندارد نمی‌رسد و هیچ وقت احساس پذیرفته شدن توسط خانواده را تجربه نمی‌کنند!
ما استانداردی تعیین نمی‌کنیم، یعنی همان کاری که خداوند با ما می‌کند و می‌گوید در هر حال بنده منی، اما سعی کن در هر مرحله هستی جلوتر بروی.
«سعی کن»! لیس للانسان الا ما سعی. یعنی فرآیند مهم است نه محصول و نتیجهای به دست می‌آید.
"جناب آقای عمرانی"