رفیق، شخصیت رفیقش را نمی‌کوبد. برای رفیقش وقت می‌گذارد. با رفیقش پادگانی رفتار نمی‌کند؛ که هرچه من بگویم تو باید گوش دهی؛ بلکه دوطرفه رفتار می‌کند.گاهی هم لازم است او بگوید و ما گوش دهیم.
گر تذکری هم می‌خواهیم بدهیم با رفاقت باشد. مثلا گاهی بچه‌ها می‌خواهند لباسی بپوشند یا مدل خاصی خود را درست کنند که ما خوشمان نمی‌آید، کمی دندان به جگر بگذاریم، به جای اینکه مقابلش باشیم، کنارش باشیم.
"حجت الاسلام عالی"